In Nederland hebben we ook autochtone religieuze fundamentalisten. De EO lijkt wel soms wel een modern gezicht te hebben, maar eigenlijk willen ze de aarde weer plat zodat de heksenbrandstapel er niet af valt. Bekijk het filmpje en zie hoe onze creationisten een product van de grote natuurcineast David Attenborough verknevelen.
En Geertke, wat vind jij van de EO in het kader van joods-christelijke traditie waar jij het altijd over hebt?
Miki: Sandra heeft een tentje voor je gekocht in Frankrijk. We gaan eens kijken of je hem binnen een minuut kunt opzetten. Ze worden verkocht als "1 second tent", dus dat moet lukken!
Hoe laat is het? Yuna vroeg het me vandaag de hele dag, zeker wel 15 keer. En elke keer na het antwoord gehoord te hebben reageerde ze met "oh". Geen idee waar dit goed voor is, we hadden genoeg gespreksstof over zaken die ze wèl begrijpt.
Deze zomervakantie dus de bergen in! Enthousiast als we zijn en enorm optimistisch dat we stoere dingen gaan doen met de kinderen. In een wandelgids van Elmar, uit de voorraadkast van Dick en Janny, vond ik een mooie opwarmtocht.
Startpunt is Cogne, het stadje/dorp dat je passeert als je ons dal bij Valnontey binnen rijdt.
Met de cabinovia ga je naar boven tot 2100 meter (Belvedere). Als het helder weer is zie je de Mont Blanc en het boek belooft prachtige uitzichten de gehele tocht. Bij het restaurant begint een wandeling die een rondje maakt om weer af te dalen met de cabinovia.
De tocht voert tussen en over wat rotsen naar de top van de Montzeuc op 2330 meter boven de zeespiegel. Das toch een mooie prestatie voor een meisje van 3 en een meisje van 5.
De kadootjes ter beloning liggen al klaar, en Miki heeft beloofd de tocht op te leuken met een verhaal tijdens iedere pauze. De ouderen onder ons moeten het doen met het uitzicht en de foto's in de blogs en op het webalbum als dierbare herinnering en als stimulans voor driedaagse huttentochten!
Ik heb er zin in!!
Reisschema (link naar onvoltooid werkje) / planning voor de komende weken:
Volgend jaar weer gewoon doen?
ietwat zorgelijk toen Miki een paar weken geleden vertelde dat hij met zijn moeder tijdens hun vakantie in Budapest een excursie zou gaan maken naar... Transsylvanië. Gelukkig schijnt dat van Dracula en de spoken allemaal niet waar te zijn en is de streek helemaal niet gevaarlijk. Dat vertelden we tenminste Miki's zusjes. 
Deze honden zijn, had Miki gelezen, door de wilde wolven en beren die om ze heen rondbanjeren bepaald geen mietjes. Miki is al niet zo'n hondenfan, dus hij maakt zich daarover wel wat zorgen. Nee, Transsylvanië blijft ook zonder spoken nog steeds spannender dan de Costa del Sol. He he. Eindelijk. De zomervakantie is begonnen. Lekker genieten van 6 weken vrij van school, mooi weer en heerlijk buiten zijn...
Vandaag zijn we dus met 3 kinderen, Zon, Yuna en nichtje Mara naar Blijdorp gereden om daar te genieten van "de zomervakantie". Onder de haaien doorgelopen, olifanten bewonderd en van vleermuizen gegriezeld. Het was droog, af en toe een bui, soms bewolkt en soms zon.
We hebben geluk gehad. Om kwart voor twee zaten we weer in de mooie Scenic, toen de stortbui los barstte. Wat een regen. Wat nou zomervakantie? Ik zit nu 's avonds om half negen binnen. We hebben binnen gegeten. De was zit in de droogtrommel. Ik had vandaag sokken aan en ik zit aan een glaasje Eiswein uit Rheinhessen. Kan het nog droeviger.
We hebben dus vanavond lekker met de vakantieboeken op de bank gezeten en besloten de tweede helft van de vakantie in het zuiden van Frankrijk te blijven. En wel op camping la Foret
Een prachtig stukje natuur in de Cevennes. We kunnen ons nu al weer verheugen op het verkoelende water van het zwembad, de pizza's van het barretje, de schaduwrijke plek, de zinderende hitte, de stromende rivier, de forellen die we kochten op de brug in Saint Jean en natuurlijk de eeuwige klanken van de krekels.
Ja met die gedachten in mijn achterhoofd kom ik de komende drie weken nog wel door in Nederland.
In Spanje moet van het Spaanse hooggerechtshof de hele oplage van het satirische weekblad El Jueves uit de kiosken worden gehaald. Vanwege een cartoon op de voorpagina waarin sommigen kroonprins Felipe en zijn vrouw Letizia denken te herkennen.
Het gaat over de beslissing van de Spaanse overheid om 2500 euro aan de ouders van elk geboren kind te geven, om zo het geboortecijfer wat op te krikken. "Stel je voor dat je zwanger wordt," zegt de geportretteerde man, "dan komt dit dichter bij werken dan ik ooit in mijn leven heb gedaan!"
Volgens het hof is de tekening schadelijk voor de goede naam van de koninklijke familie. De maker kan een celstraf krijgen van twee jaar. Hoog hof: vooral niet op het door mij gekuiste plaatje klikken!
Afgezien van de principiële vraag of je als overheid of rechterlijke macht zo moet censureren, vraag ik me af in welke tijd die rechters leven. Zouden ze wel eens gehoord hebben van computers en dat die tegenwoordig met elkaar communiceren via een soort "netwerk"?
Ik zal toch bepaald niet de enige zijn die, juist na over die rechterlijke beslissing gelezen te hebben, even gaat zoeken naar dat plaatje. Als er geen affaire en rechtszaak waren geweest, had ik (en jij ook, beste lezer) nooit de cartoon gezien. Dat zou jammer zijn want de grap is goed, ondanks de ranzige tekening.
Dus, rechters: bedankt en prettig weekend. En blaas maandag op kantoor eens het stof van de schilderijen op de muur. Misschien tref je er nog wel een retro portret van good old generalissimo.
Vanmiddag zaten collega André en ik te lunchen toen héél laag en langzaam de traumahelikopter over kwam. We zien die gele machine dagelijks langsvliegen, want hij heeft zijn thuisbasis op het dak van het vlakbij gelegen VU ziekenhuis. Hij bleek toen we de kantine verlaten hadden op het Stadionplein te staan, op 20 meter afstand van onze werkplek. Het is vreemd om een afstand van zo'n 500 meter vliegend af te leggen, maar het zal wel handig zijn. De hulptroepen (4 man) waren voor ons buiten het zicht hun ding aan het doen.
Vroeger, ik denk totdat ik een jaar of 16 was, bestonden er nog geen mobieltjes of piepers. De Maarnse brandweer had wel een sirene op het dak van de kazerne. We woonden er vlakbij. Bij brand of andere calamiteiten ernstiger dan kat in boom ging de sirene loeien. Luid genoeg dat de brandweer-vrijwilligers in het hele dorp er van wakker zouden worden. 's Middags of in het weekend, gingen we wel eens op de fiets achter de brandweerauto aan. Ik herinner me een brandende auto op de A12, een schoorsteenbrandje en een bosbrandje op de Koeheuvel. Heel spectaculair dus.
Nu zou nogal gênant zijn om nog op een dergelijke manier de ramptoerist te spelen. Maar als er iets opzienbarends gebeurt (zoals het nieuws van vanmorgen: vliegtuig schiet door bij mislukte landing/doorstartpoging op vliegveld in drukke woonwijk in São Paulo) wil ik toch wel eens zien hoe dat dan zit. Ligt dat vliegveld ècht midden in een woonwijk?
Er is een ramptoerisme-variant waarmee je geen hulpdiensten het werk moeilijk maakt. 
Klik hier voor een Google Maps scherm en je zult het met me eens zijn dat het zo gek nog niet is dat Schiphol in de polder ligt. Maar zoals we weten is ook daar (op 2 oktober 1992) iets ernstig mis gegaan.
Donderdagavond acht uur: stress op de Mijdrechtstraat. Hoe gaan we morgen naar Drie, de camping op de Veluwe. Wel of geen fietsen mee, welke auto dan (wellicht kunnen we met Bas en Hester auto's ruilen), welke fietsen, "wat als de camping vol is, het is tenslotte zomervakantie San" zegt Reinier erg ongerust. Na een uur overleg zijn we eruit. Reinier gaat morgen (13 juli) met de trein naar zijn werk. Sandra pakt de auto in, neemt de drie fietsen van de vrouwen mee en gaat direct zodra de school van Zon haar bel heeft laten klinken vertrekken om de enorme stroom weekendtoeristen voor te zijn! Reinier en Miki gaan waarschijnlijk op de fiets van Utrecht naar Drie fietsen, of een gedeelte met de trein.
Ok, da's een plan. Het wordt donker buiten en we gaan lekker slapen in ons heerlijke grote, zachte comfortabele bed.
Vrijdagmorgen, Bas belt. Autoruil is OK. Dus, wij hun bus mee en Bas en Hester onze Scenic. Ok, da's makkelijk, want dan kunnen de mannen op de terugweg ook mee. Doen dus.
Vertek van Sandra loopt uit. De haren van de buurmeisjes moeten nog worden ingevlochten. De poezen moeten nog eten en drinken. De rolluiken moeten dicht, stel je voor dat er iemand de gammele poortdeur nou eens eindelijk open schopt. Kwart voor 1, zucht bijna klaar. Reinier belt. "Ik heb nog een fietsreparatie setje nodig." Ok, zal ik klaarleggen. Tien over 1, Reinier belt. Ja zeg, nu moeten we echt weg hoor! De file en de volle camping hangt als een donderwolk boven de donkere woonkamer van de Mijdrechtstraat. "Ja?", zeg ik. "Is het gelukt?" vraagt hij. "Ja, hoor, we gaan nu weg. Ik bel als ik een plekje heb weten te bemachtigen." Dag straat, dag huis, dag huisdieren.
Vlakbij de camping uit ik in de bus (we zitten met z'n 3-en voorin naar de eeuwig durende kinderliedjes cd te luisteren) mijn onrust. Wat nou meiden, als de camping in Drie vol is?
Als er nou geen plek is, wat doen we dan???
Yuna kijkt me rustig aan en zegt: "Mama, dan gaan we toch naar nul?"
We nemen de afslag in Speuld. Vlakbij het frietenkraampje waar Fredi en ik eind vorige eeuw op onze fietstocht van Utrecht naar Nunspeet genoten hebben van een warme hap.
We arriveren rond 2 uur op de camping. Licht nerveus parkeer ik de bus en we lopen het terrein op.
Nou ja zeg, de camping is half leeg. Tja, dan volgt weer een nieuw dilemma. Welk plekje moet ik uitkiezen. De verantwoordelijkheid van een succesvol weekend met de juiste hoeveelheid ochtendzon, dito avondzon en kwalitatief hoogstaand uitzicht op de kromme loofbomen van het Speulderbos drukt zwaar op mijn schouders. Maar, ik zou Sandra niet zijn als ik niet voor een plekje zou kiezen dat we al eens eerder hadden.
Wat doe ik mezelf toch steeds weer aan met de kampeeruitstapjes......
Vanuit het bos bij Speuld op de Veluwe een rapportrapport.Miki heeft deze week zijn eindverslag gekregen. Een heel fraai rapport! We hebben het niet hier, dus met het risico op een enkele vergissing hier de score uit onze herinnering:
Hoofdvakken
Nederlands: 7
Engels: 8
Latijn: 8
Frans: 7
Wiskunde: 6
Aardrijkskunde: 8
Geschiedenis: 8
Biologie: 7
Bijvakken
Levensbeschouwing: 5
Spaans: 5
Muziek: Voldoende
Drama: Goed
Tekenen: 7
Gym: Goed
We zijn heel trots!
Vanaf vanavond tot zondag gaan we kamperen. We hebben niets gereserveerd en we hopen dat we nog terecht kunnen. Strategie: Sandra en de meisjes gaan al vooruit met de bus van Hester en Bas (mijn schoonzus en zwager). De fietsen zitten er in en door even buiten het kampeerterrein te stoppen en op de fiets te arriveren, verwachten we op het trekkersterrein terecht te kunnen, want daar is het "nooit vol voor trekkers".
Ik moet eerst nog werken en ben van plan met Miki van huis te gaan fietsen. Zo'n 50 kilometer.
Update (SMS van Sandra): Ik ben er en de camping is half vol! Perfect dus! Geen bereik hier...
De "strategie" bewaren we dus maar voor een volgende keer. O ja, we gaan hier naar toe.
Afgelopen zondag hebben we met Fredi en Gerald en de kinderen in de marge van een Braziliaans onderonsje op het Lekstrand gezeten. De Brazilianen hebben eens per maand in Paviljoen "Klein Scheveningen" een samenzijn. Het was erg prettig op het strand. Het Lekwater schijnt weer helemaal OK te zijn om er in te zwemmen. En er was heerlijke Sangría.
 |
| Van Brasil a/d Lek |
Hoeveel nachtjes nog? Onze dochters vragen het beiden bijna dagelijks, als ze uitkijken naar een belangrijke gebeurtenis. Speciaal voor Zon en Yuna, maar zeker ook voor onszelf, zodat we correcte antwoorden kunnen geven op de momenteel belangrijkste vragen:
Hmm, het kon optisch bijna niet drukker, maar dat is met de meisjes ook wel eens het geval. Als ze zelf hun kleren uitkiezen...
Alexandra Honnef's tenaamstelling wijzigt nogal eens. Voor wie het niet helemaal kan volgen hier een uiteenzetting:
We hebben jonge katjes. Eén er van is nog beschikbaar voor adoptie. Het is een héél leuk en mooi mannetje en een bijzonder ondernemend type. Geboren op 10 mei jl.
 |
| Katje af te halen |
Vandaag hebben we voor het eerst gefietst met onze sleepstang. Het kostte even een uurtje of twee om hem in elkaar te schroeven, maar nu is ' ie er. Yuna is tot halverwege Utrecht en Bunnik door mij getrokken, en vanaf daar waar de wat rustiger ventweg begint kon ze met een rugwindje zelf fietsen.
Vandaag kregen we een kaartje in de bus. We worden aangeschreven als "vroegere Mirtosganger". Naar deze bestemming worden nu reizen georganiseerd door Interfact Travel?! Een doorstart, nieuwe start of een geheel nieuw bureau? Niet alleen digitaal worden we getrackrt, getaggerd, getwitter, gehyved en gegoogled. Ook gewoon ouderwets via de snail-mail zitten we in een systeem met labels als "ganger".....
Twee wegwerkers schuilen in de schaftkeet voor de extreem heftige slagregen. Zegt de een tegen de ander: "Dus ik gaf die stagiair een grote pot waterverf. Denk je dat die sukkel het door had? Moehahahahaha!"
Ik heb vanochtend van 7:10 tot 9:45 in de auto gezeten om op mijn werk te komen. En dat is geen wegwerkhumor. Leuk hoor, die gasten die hun asfaltnering naar de tering helpen.
Ik ben in de afgelopen dagen bezig geweest het weblog te pimpen met wat technische blingbling. Hierbij ben ik heel wat jargon tegen gekomen waarvan ik vermoed dat een aantal van jullie niet zal weten waar het over gaat. Het is mogelijk dat onderstaande opsomming dan een aantal dingen verheldert. Het kan ook zijn dat het je juist in ultieme vertwijfeling brengt. Ik sluit ook niet niet uit dat het je geen bal interesseert en in dat laatste geval hoop ik dat je toch nog eens terug komt op onze blog voor een volgende post.
Zo, nu weer even normaal doen en kijken of Sandra écht haar diploma krijgt uitgereikt.
Update: Het is gelukt, Sandra is gediplomeerd!
Wist je dat je op basis van je Ipadres aardig goed gelocaliseerd kunt worden?
Kijk maar hier onder. Registreer je niet, maar laat via een reactie eens weten of de plaatsbepaling een beetje klopte...
Zaterdagochtend heeft een aantal ouders weer geholpen het Gertrudis-schoolplein op te knappen. Ik mocht ook mee doen. Onder (bege)leiding van juf Jen wordt stap voor stap een enorme rups geschilderd. In september wordt hij voltooid, kom dan nog maar eens op ons blog kijken voor het resultaat. Juf Jen is een fenomeen op de Gertrudisschool. Ze is al 22 jaar de knutseljuf op onze school (je zou denken dat ze dan op haar 11e begonnen moet zijn, maar "men" beweert dat dat niet zo is). Bijzondere eigenschap van Jen: ze krijgt overal jeuk en uitslag van de kleur wit. Voor en met Jen hebben we dus heel wat vierkante meters wit weggeschilderd.
 |
De Foto's |
