Weiden mit Weihnachten

De kerst van 2007 hebben we in winterse stijl in de duitse Hunsrück gevierd.

Bij de familie Faust hebben we een oude watermolen betrokken en tot grote vreugde van Zon stond er een kerstboom (een echte) met versieringen klaar!

Een paar dagen genieten van de mooie uitzichten, de met rijp bedekte bomen, de warmte binnen in de heerlijke molen, de pony's, de speeltuin, de overdekte wintertuin met fietsjes en het schaatsen en sleetje rijden op het bevroren meertje in de tuin.


Jezus kon het en je zus ook. from Reinier on Vimeo.



Zon heeft genoten van rondjes op de kleine pony in het weiland:






Een mooie kerst, prachtig wandelgebied, naar skiers gekeken en zin gekregen in de voorjaarsvakantie en complimenten voor Reinier, die de omgeving op zijn hardloopschoenen dagelijks een uur heeft verkend! Applaus!

Hij is er weer!

Gelukkig hadden we tijdens het (lange) wachten prachtig herfstweer.
Hier de foto's van vanmiddag.

Foto's van Bretagne

Hieronder een link naar een fotogalerij van onze vakantie:

Bretagne Herfst 2007

Terugreis Bretagne

Hier de terugreis (gisteren) van ons bezoek aan Bretagne.

Fietstocht naar de markt in Carnac

De eerste zondag van ons verblijf in Bretagne fietsten we met z'n allen (Joop, Reinier, Sandra, Miki, Zon en Yuna) naar de markt in Carnac.

Naar Bretagne

Vanaf zaterdagavond 20 oktober as. zitten we een week in Bretagne.

Via je navigatie of Google Maps vind je ons hier:
N47.57077 W2.99092

Vakantieverslag!

Vandaag, na slechts twee gewerkte dagen, is het al weer weekend. De vakantie begon, en eindigde halverwege een werkweek. Dat had ik nog nooit eerder gedaan. Het bevalt trouwens erg goed.
Ik ben momenteel bezig de notities van onze vakantie per dag in het Blog te zetten. Omdat ik die stukjes plaats onder de dag waarop de beschreven voorvallen plaatsvonden, komen de nieuwste stukjes niet automatisch bovenaan te staan.
Overigens zijn ze vooral bedoeld als verslag en dagboek voor ons zelf en daardoor vast niet allemaal even spannend, maar je bent van harte welkom er doorheen te snuffelelen, zie maar.

Hier iets wat je een foto-medley zou kunnen noemen.

Weer terug, weer file

Ik ben niet de enige die, na de vakantierust weer met het filefenomeen kennismaakt. De NS probeert ook filerijders in de trein te krijgen. Ze zullen vast lang nagedacht hebben over de timing van het persbericht ("we doen het net na de vakantie") waar getoond teletekstregeltje weer een gevolg van is.
Maar de uiteindelijke teletekst-context van hun bericht zal ze minder bevallen...

Zie tussen welke andere berichten het staat!

Vakantieverslag: Dag 23 (Terugreis)

Weer vroeg op, douchen en een kopje koffie, slaperig gedag zeggen tegen slaperige (schoon/groot/.)ouders en dan in de al klaarstaande auto. We vertrekken om 8:00u precies op weg naar huis.

Vakantieverslag: Dag 22 (vertrek camping)

Het is nog steeds heel heet, dus vroeg op, alles inpakken en (via "de kortste" route) naar Aigremont. Daar lunchen in de zomerkeuken, die daarmee na vier jaar wordt ingewijd,
zwemmen en koken (lamsvlees uit de oven), eten en redelijk op tijd slapen. Het is de hele dag, en het blijft ’s nachts, heel warm.

Vakantieverslag: Dag 20 (Hiep Hiep)

Reinier is jarig. Er is eerst taart.

Dan nog een picknickfeestje aan de
Gardon. Wat je aan de foto niet kunt zien is dat het er heet is, zo rond de 35 graden. Het water was dan ook perfect, verkoelend maar niet te koud. Het zit vol vis. Voor detail: foto is groot te klikken!

Vakantieverslag: Dag 18 (Aigoual)

Dagtripje naar de Mont-Aigoual.

Zon wilde in de alpen al steeds de wolken aanraken. Daar is het uiteindelijk niet gelukt. Hier, op het dak van de Cevennen lukte het wel. Dit, in combinatie met de schaapskudde, maakte haar zichtbaar gelukkig. Daar waar anderen gaan "zwemmen met dolfijnen", praktiseren wij het meer haalbare "lopen tussen de schapen". Geen blauwe tongen gezien, trouwens. Het is hier boven vast te koud voor knutjes.

Zon bijna in de wolken en bij haar geliefde schapen.

Na de schaapskudde bezoeken we de ook voor alle kinderen interessante tentoonstelling van en over het weer en het observatiestation. Daarna lunchen we in de restauratie. Als we daar om een uur of drie weer uitkomen, zitten we midden in een wolk. Het regent en het is 8 graden. Wel leuk, die enorme afwisseling in de omstandigheden.
Hier meer foto's van deze dag.

Vakantieverslag: Dag 16

In de rivier gespeeld en gezwommen. Ook in en om het zwembad.

En wie denk dat het in culinair opzicht altijd armoe troef is op de camping, zie wat we vandaag aten:

Vakantieverslag: Dag 15

Het gaat beter met Yuna. Sandra, Reinier en Miki vertrekken aan het eind van de ochtend naar de Cevennen. Aankomst op de camping la Foret. ’s Avonds Teppan-Yaki (electrische bakplaat) met Janny en Dick die de meisjes nagebracht hebben.

Vakantieverslag: Dag 14 (Fossielen zoeken)

Yuna ’s nachts wakker met erge oorpijn. Dat had ze nog nooit eerder zo. Reinier neemt haar 's ochtends mee naar de dokter in Lédignan. Compleet in de lijn van wat je van een Franse arts verwacht, schrijft de medicijnman een flinke anti-bioticumkuur en een rectaal (dus leidend tot veel protest) in te nemen pijnstiller voor. Ook adviseert hij de gang naar een KNO arts (in NL) want haar neusamandelen zijn ontstoken. 's Middags gaat het al weer wat beter en we gaan fossielen zoeken in een rivierbedding vlakbij de Mas d'Alphonse Zo lopen we er naar toe. Je kunt zien aan de kronkels in de route dat ik steeds terug moest om een van de meisjes op te halen, want beiden protesteerden tegen het wandelen. Of van links van de weg naar rechts om ze te wijzen op rupsjes, besjes, steentjes enzovoorts, alles in het belang van de voor(ui)tgang. Een paar dagen geleden liepen ze nog als steenbokken of berggeiten: nu zijn ze over de 3 vlakke kilometers niet vooruit te branden...
Miki vindt in elk geval het mooiste fossiel.
Foto's fossielenzoektocht.

Vakantieverslag: Dag 13 (Abrivado)

Vandaag eindelijk een abrivado meegemaakt in Sauve. Janny, maar vooral Dick hebben het er al zo vaak over gehad, mijn hele gezin heeft er al eens bij staan kijken, maar Miki en ik nog niet. Hier de foto's.
Een beschrijving van een abrivado is er al en die ga ik niet over doen. Zie daar voor Dickenfrance.

Vakantieverslag: Dag 11 (Fietsen in de Gard)

Reinier poetst de fietsen van Janny en Dick op (stof van vier jaar) en fietst in de ochtend met Sandra naar Lédignan.
En weer terug

Sandra en Reinier doen ’s middags boodschappen bij Cora. Iedereen in verschillende mate (een beetje) ziek. Vooral Zon en Yuna hoesten erg veel. Zon wil nog steeds niet in het zwembad.

Vakantieverslag: Dag 10 (van lo Stambecco naar Aigremont)

Vandaag zit deel 1 van onze vakantie er op en we gaan naar Frankrijk. De bergen waren geweldig, maar we hebben nu ook wel zin in mooi, warm weer. We vertrekken om een uur of elf.

De rit van camping lo Stambecco naar Aigremont.

Sneeuw aangeraakt bij de pas. Wolken aanraken staat ook nog heel hoog op Zon's verlanglijstje, maar dat is nog niet gelukt.
Yuna slaapt overal doorheen.

’s Avonds zijn we om 18:30 bij Janny en Dick en we krijgen heerlijke Provençaals konijn uit de oven. Reinier vindt het gerecht heerlijk en de ovenschaal prachtig. Zon begint al een beetje ziek te worden, ze wil niet zwemmen.

Vakantieverslag: Dag 9 (afdaling huttentocht)

We hebben na de beklimming van gisteren héél goed geslapen. Bij Sandra en mezelf hebben de oordoppen daarbij goed geholpen, want we sliepen met een aantal anderen in een zaaltje. Onze ruimte had een deur direct naar buiten en zo'n 15 bedden die op 4 na alle bezet werden. De kamergenoten wilden allen de deuren en ramen houden, want gesloten en Na het ontbijt wandelen we nog een stukje hoger op zoek naar de onderkant van de gletsjer. Die blijkt verder dan gedacht en daardoor voor ons niet bereikbaar. We spelen even bij een heel klein meertje. Dan weer dalen naar het basiskamp in Valnontey. We komen verschillende mensen tegen die ons, en vooral Zon en Yuna, herkennen en allen zijn ze vol lof en bewondering voor de kinderen en in het bijzonder de meisjes. "Brava!" horen we heel vaak.

Onze berggeitjes: Filmpje!

Vakantieverslag: Dag 8 (Padvinders)

De rampjes komen ook deze zomer naar ons toe. We waren dinsdag 14 augustus aangekomen bij de rifugio (Berghut) Vittorio Sella, in het nationale park Gran Paradiso, bij Aosta, in Italië. Die hut ligt op een schitterend stukje alpenweide op 2588 meter. Wat ons meteen al opviel was dat er veel padvinders van boven de 20 jaar oud rondliepen en -hingen die niet erg vrolijk keken. Sandra en ik zaten aan een biertje toen een behoorlijk gestresste huttenbaas ons sommeerde per direct het terras te verlaten in verband met de aankomende landing van een helikopter. We vonden het wel leuk want we hadden zo wat afleiding om de (voor ons) te lange tijd tot het avondeten te overbruggen. We verwachtten een voedseltransport, want al het eten komt bij zo'n hut per luchtbrug. We waren verbaasd toen de helikopter toch wel erg groot bleek en er allerlei stoere reddingstypes uitstapten.

We hoorden al snel dat er een medisch geval in de hut lag. Het zou gaan om iemand die te weinig gedronken had en uitgedroogd was. In eerste instantie bleven de motor en de wieken van de machine draaien maar na een minuut of tien zette de piloot de zaak stil en konden we de schitterende heli van dichtbij bekijken. Wat later werd een jonge man met infuus in de arm op een brancard de helikopter in gedragen (hij moest daarvoor nog wel ondersteund de buitentrap van de eerste verdieping van de hut afstrompelen). Het bleek er één van de groep scouts te zijn. We vonden het vreemd dat er meerdere van zijn groep ook in de heli meegingen, met al hun rugzakken. Ook was het raar dat er twee van de bergredders niet mee vlogen naar beneden. Na een tijdje werd het duidelijk: Niet alleen die ene, maar een groot deel van de padvinders moest worden geëvacueerd. De heli heeft drie retourvluchten moeten maken om ze in het ziekenhuis te krijgen.
Wat was er nu gebeurd? Ze hadden het verkeerde water gedronken! Water dat vervuild was door de uitwerpselen van marmotten en/of steenbokken die in deze omgeving veel voorkomen.

Foto gemaakt vlak voor aankomst bij de hut
Je zou toch denken dat die padvinders iets leren over de natuur en wat je er wel en niet mee moet doen? In de honderd jaar dat ze bestaan is het clubje van Baden-Powell er blijkbaar niet slimmer op geworden, tenminste niet bij de afdeling Vicenza.

Wij hebben in elk geval iets spannends meegemaakt en te vertellen... Net zoals de Corriere della Sera en het gezaghebbende Montagnatv

En dat zal ook vast voor de domme padvinders gelden, zij hoefden niet zelf naar beneden te lopen, hebben een prachtig tochtje gemaakt en zijn vast ook nog flink afgevallen. Alleen: wie zou de rekening moeten betalen?

Heli stijgt wèl op

Vakantieverslag: Dag 6

Eigenlijk staat voor deze dag een rust- en acclimatiseringsdag gepland. ’s ochtends bedenkt Reinier toch dat hij een tocht wilden lopen. Na kort tegenstribbelen gaat Sandra overstag. We hebben van Lillaz naar het lago Loie 750 meter gestegen. Daar genoten we van een noodles-lunch. We zijn in behoorlijk hoog tempo weer naar beneden gerend. De meiden hebben het geweldig gedaan, Yuna en Miki wilden bijna beneden nog wel mee naar de waterval, Sandra en
Zon naar een terras in Lillaz. Bij de waterval wordt Yuna door een aantal Italianen en door een groep Nederlanders uitvoerig gecomplimenteerd en over de bol geaaid. Ze is in een stemming dat ze alles als een echte filmster over zich heen laat komen en je hebt door haar energie niet de indruk dat ze veel heeft moeten doen. Terug op de camping beginnen Miki, Zon en Yuna meteen weer aan een tikkertje achtig renspel, dus de volgende tocht moet echt wat zwaarder!

Vakantieverslag: Dag 5

Spaziergang en paardrijden. Helaas is het geheugenkaartje van de camera kapot en daardoor kunnen we geen foto's maken van het paardrij-debuut waar Zon al zo lang naar heeft uitgekeken. Yuna heeft overigens ook paardgereden, maar voor haar lijkt het meer iets vanzelfsprekends.

Vakantieverslag: Dag 4

Eerste tocht, Vanochtend zijn we met de kabelbaan bij Cogne omhoog gegaan en we hebben een veelgelopen rondje gedaan. Prachtig uitzicht over eigen camping.

Vakantieverslag: Dag 3

Het weer blijkt mee te vallen en de verwachting voor de komende dagen belooft verbetering, dus we besluiten te blijven. Gelukkig zijn we goed uitgerust voor de kou. Alleen mist Yuna nog een warme jas en die kopen we dan ook snel. We slapen in fleecetruien, joggingbroeken en dubbele slaapzakken.

Vandaag verder alleen acclimatiseren en inkopen doen in Aosta. We vinden er de mooiste supermarkt die we ooit zagen, enkele voetbalvelden groot en met paden waar je met een auto makkelijk door zou passen. Ze hebben er een hele afdeling alleen voor de mozarella! In Aosta was het 18gr met af en toe zon, dus we liepen te zweten!

Vakantieverslag: Dag 2

We gaan om 8:00u richting Lyon nadat we op onze kamer à la camping een potje espresso kookten. Miki en ik hebben een paar maanden terug bij Marseille ervaren hoe matig een ontbijt in een Etap is en daarom verkiezen we een hollands krentenbolletje in de auto boven het minder dan matige brood met jam van de Étap. Dick en Janny gesmst om te melden dat we voorliggen op het schema en dat we voorstellen om onze lunchafspraak bij Voiron te hebben in plaats van dichter bij Lyon. Dick, Janny en Zon zijn daar net voor ons en ze vinden een leuk restaurantje (foto ober)tussen Voiron en St. Etienne de Crossey. Het is geweldig om Zon weer te zien, na 2 weken voor Yuna, Miki en Reinier en na 10 dagen voor Sandra. Om 14:00 rijden we verder, richting Alpen. De lucht betrekt steeds meer. Als we in Bourg-St-Maurice stoppen om voor Miki schoenen te kopen en de LPG tank te vullen, regent het flink. Op de top van de col du petit St-Bernard is de regen veranderd in natte sneeuw bij 2 gr. Wat een entrée in Italië! Uiteindelijk komen we om 19:30 op de camping Lo Stambecco (de steenbok) aan. Het is daar maar liefst twee graden warmer dan eerder op de pas. De kinderen parkeren we in de gezellige, huiskamer-achtige kantine en Sandra en Reinier zetten in de ijskoude regen hoofdtent en Tarp op. Na 21 uur zitten we ons op te warmen in een restaurantje met pizza’s. Als we gaan slapen, Miki slaapt bij Sandra en Reinier, hebben we het idee dat we van ellende de volgende dag al weer het hele spul zullen willen inpakken en vertrekken naar warmere oorden.

Vakantieverslag: Dag 1 (Vertrek)

Nog gewerkt tot 15:00u. Miki is om 13:00 geland op Eindhoven en hij belde me daarna om te vertellen dat hij naar zijn oma gaat in plaats van naar huis. We moeten hem dus in Tilburg ophalen. Als ik om 15:30 thuis kom, zijn de aanhanger en dakkoffer al helemaal vol en de overige bagage staat ook al klaar. Om 16:00 uur kunnen we al vertrekken. Sandra, Reinier en Yuna rijden naar Tilburg. Bij Miki’s oma worden we nog uitgenodigd om een hapje rakot krumpli mee te eten, maar omdat we die avond nog zo’n 500 km voor de boeg hebben en de auto vol picknickspullen, doen we dat niet. Afgezien van een paar minuutjes bij Eindhoven
rijden we zonder enige vertraging naar Nuits-St-Georges(bij Dijon). We stoppen alleen om te tanken in Eijsden, Luxemburg en bij de Leclerc vlakbij Dijon. Kort na middernacht en na zo’n vier hoofdfilms voor Miki en Yuna, gaat het licht uit in de Etap.

Kortgene

We zijn in Kortgene. In het hotel dat een bijzondere plaats heeft in
het leven van mijn schoonouders zijn we ook op hun uitnodiging.
Kadootje voor Sandra's slagen. Vandaag een rondje Veerse meer op de
fiets en daarna heerlijk gegeten:
-Entree met 2 soorten oesters, garnalen en een cocquille
-een subtiele garnalenbouillon
-Lamsrack / zeeduivel
-een grand dessert
Nu, het is nog niet eens 22u, zijn we uitgeteld...

--
Groeten van Reinier Koning

Fundamentalisten op klompen

In Nederland hebben we ook autochtone religieuze fundamentalisten. De EO lijkt wel soms wel een modern gezicht te hebben, maar eigenlijk willen ze de aarde weer plat zodat de heksenbrandstapel er niet af valt. Bekijk het filmpje en zie hoe onze creationisten een product van de grote natuurcineast David Attenborough verknevelen.

Geertke

En Geertke, wat vind jij van de EO in het kader van joods-christelijke traditie waar jij het altijd over hebt?

Nieuw tentje voor Miki

Miki: Sandra heeft een tentje voor je gekocht in Frankrijk. We gaan eens kijken of je hem binnen een minuut kunt opzetten. Ze worden verkocht als "1 second tent", dus dat moet lukken!

Fietsen naar Tilburg

Hoe laat is het? Yuna vroeg het me vandaag de hele dag, zeker wel 15 keer. En elke keer na het antwoord gehoord te hebben reageerde ze met "oh". Geen idee waar dit goed voor is, we hadden genoeg gespreksstof over zaken die ze wèl begrijpt.

We zijn vandaag in een gigantisch reuzenrad geweest op de Tilburgse kermis. Was erg mooi want we hadden uitzicht tot heel ver buiten Tilburg. En als je Tilburg een beetje kent, weet je dat je in Tilburg, liefst naar iets zo ver mogelijk weg wilt kijken. Vraag maar aan de directie van Interpolis, die zitten boven in een on-Nederlands hoog gebouw.

Spaans prinsesje gespot

Op Frans dorpsfeest, gisteravond laat.

Cogne - Belvedere (2100m)

Deze zomervakantie dus de bergen in! Enthousiast als we zijn en enorm optimistisch dat we stoere dingen gaan doen met de kinderen. In een wandelgids van Elmar, uit de voorraadkast van Dick en Janny, vond ik een mooie opwarmtocht.
Startpunt is Cogne, het stadje/dorp dat je passeert als je ons dal bij Valnontey binnen rijdt.

Met de cabinovia ga je naar boven tot 2100 meter (Belvedere). Als het helder weer is zie je de Mont Blanc en het boek belooft prachtige uitzichten de gehele tocht. Bij het restaurant begint een wandeling die een rondje maakt om weer af te dalen met de cabinovia.
De tocht voert tussen en over wat rotsen naar de top van de Montzeuc op 2330 meter boven de zeespiegel. Das toch een mooie prestatie voor een meisje van 3 en een meisje van 5.

De kadootjes ter beloning liggen al klaar, en Miki heeft beloofd de tocht op te leuken met een verhaal tijdens iedere pauze. De ouderen onder ons moeten het doen met het uitzicht en de foto's in de blogs en op het webalbum als dierbare herinnering en als stimulans voor driedaagse huttentochten!



Ik heb er zin in!!

Ingewikkeld?

Reisschema (link naar onvoltooid werkje) / planning voor de komende weken:

1. 17-7 Miki vertrekt per auto riching Hongarije en weet Koblenz te bereiken
2. 17-7 21:15 Miki vervolgt per nachttrein de reis van Koblenz via Wenen naar Budapest.
3. 24-7 Miki vertrekt per bus voor de tour de Transsylvanie.
4. 25-7 17:30 Reinier, Sandra, Zon en Yuna rijden naar Maarn. Yuna blijft bij opa Joop
5. 25-7 20:00 Reinier, Sandra en Zon rijden naar Eindhoven.
6. 25-7 21:00 Reinier rijdt terug naar Utrecht.
7. 25-7 21:30 Sandra en Zon vliegen naar Marseille.
8. 25-7 23:30 Sandra en Zon rijden met Janny en Dick van Marseille naar Aigremont.
9. 26-7 1:30 Zon is van plan te gaan nachtzwemmen na een dutje in de auto.
10. 27-7 Reinier haalt Yuna in Maarn op.
11. 28-7 Reinier en Yuna gaan op stap, bestemming (nog) onbekend.
12. 29-7 8:30 Dick brengt Sandra van Aigremont naar vliegveld Nîmes.
13. 29-7 10:00 Reinier en Yuna rijden naar Charleroi, Sandra vliegt daar heen.
14. 29-7 13:00 Sandra, Reinier en Yuna rijden van Charleroi naar Utrecht
15. 30-7 Miki komt terug van Roemenië in Budapest.
16. 7-8 7:00 Miki vliegt van Budapest naar Eindhoven en reist vandaar door naar Utrecht.
17. 7-8 16:00 Miki komt aan in Mijdrechtstraat.
18. 7-8 18:00 Sandra, Reinier, Miki en Yuna rijden van Utrecht naar Metz en overnachten daar.
19. 8-8 8:00 Sandra, Reinier, Miki en Yuna rijden naar een nog nader te bepalen adres in de buurt van Lyon.
20. 8-8 9:00 Janny, Dick en Zon rijden van Aigremont naar datzelfde adres bij Lyon.
21. 8-8 12:30 (sharp): Sandra, Reinier, Miki, Yuna, Janny, Dick en Zon lunchen samen.
22. 8-8 14:30 Sandra, Reinier, Miki, Yuna en Zon rijden naar het Aosta-dal in Noord Italië, Janny en Dick naar huis.
23. +/- 11-8 We lopen een kleine huttentocht.
24. +/- 17-8 We reizen naar Aigremont.
25. 20-8 We rijden een klein stukje naar de camping bij St. Jean-du-Gard.
26. 29-8 We beëindigen onze vakantie met een rit van St. Jean-du-Gard naar huis.

Volgend jaar weer gewoon doen?

Spoken? Nee: honden, beren en wolven

We vertelden Zon en Yuna eens dat spoken niet bestaan. Dat wilden ze niet aannemen want spoken hadden ze echt wel eens op televisie en in boeken gezien. Dus hebben we het veilige (want verre) Transsylvanië in onze verhaaltjes-voor-het-slapengaan geïntroduceerd als woon- en verblijfplaats van alle engerds. Doordat ze als peuter en kleuter behoefte hebben aan begrenzing van angsten vonden ze dat wel een goed verhaal.

Zon keek wel ietwat zorgelijk toen Miki een paar weken geleden vertelde dat hij met zijn moeder tijdens hun vakantie in Budapest een excursie zou gaan maken naar... Transsylvanië. Gelukkig schijnt dat van Dracula en de spoken allemaal niet waar te zijn en is de streek helemaal niet gevaarlijk. Dat vertelden we tenminste Miki's zusjes.
Ik sprak Miki gisteren (de avond vóór zijn excursie-vertrek) en nu blijkt Transsylvanië toch niet zo'n lekker gebied. Hij vertelde me dat er (naast etnische Hongaren) ook erg veel Transsylvaanse waakhonden zijn. Deze honden zijn, had Miki gelezen, door de wilde wolven en beren die om ze heen rondbanjeren bepaald geen mietjes. Miki is al niet zo'n hondenfan, dus hij maakt zich daarover wel wat zorgen. Nee, Transsylvanië blijft ook zonder spoken nog steeds spannender dan de Costa del Sol.

Zomervakantie

He he. Eindelijk. De zomervakantie is begonnen. Lekker genieten van 6 weken vrij van school, mooi weer en heerlijk buiten zijn...

Vandaag zijn we dus met 3 kinderen, Zon, Yuna en nichtje Mara naar Blijdorp gereden om daar te genieten van "de zomervakantie". Onder de haaien doorgelopen, olifanten bewonderd en van vleermuizen gegriezeld. Het was droog, af en toe een bui, soms bewolkt en soms zon.
We hebben geluk gehad. Om kwart voor twee zaten we weer in de mooie Scenic, toen de stortbui los barstte. Wat een regen. Wat nou zomervakantie? Ik zit nu 's avonds om half negen binnen. We hebben binnen gegeten. De was zit in de droogtrommel. Ik had vandaag sokken aan en ik zit aan een glaasje Eiswein uit Rheinhessen. Kan het nog droeviger.

We hebben dus vanavond lekker met de vakantieboeken op de bank gezeten en besloten de tweede helft van de vakantie in het zuiden van Frankrijk te blijven. En wel op camping la Foret
Een prachtig stukje natuur in de Cevennes. We kunnen ons nu al weer verheugen op het verkoelende water van het zwembad, de pizza's van het barretje, de schaduwrijke plek, de zinderende hitte, de stromende rivier, de forellen die we kochten op de brug in Saint Jean en natuurlijk de eeuwige klanken van de krekels.

Ja met die gedachten in mijn achterhoofd kom ik de komende drie weken nog wel door in Nederland.

Spaanse rechters

In Spanje moet van het Spaanse hooggerechtshof de hele oplage van het satirische weekblad El Jueves uit de kiosken worden gehaald. Vanwege een cartoon op de voorpagina waarin sommigen kroonprins Felipe en zijn vrouw Letizia denken te herkennen.

Het gaat over de beslissing van de Spaanse overheid om 2500 euro aan de ouders van elk geboren kind te geven, om zo het geboortecijfer wat op te krikken. "Stel je voor dat je zwanger wordt," zegt de geportretteerde man, "dan komt dit dichter bij werken dan ik ooit in mijn leven heb gedaan!"
Volgens het hof is de tekening schadelijk voor de goede naam van de koninklijke familie. De maker kan een celstraf krijgen van twee jaar. Hoog hof: vooral niet op het door mij gekuiste plaatje klikken!

Afgezien van de principiële vraag of je als overheid of rechterlijke macht zo moet censureren, vraag ik me af in welke tijd die rechters leven. Zouden ze wel eens gehoord hebben van computers en dat die tegenwoordig met elkaar communiceren via een soort "netwerk"?
Ik zal toch bepaald niet de enige zijn die, juist na over die rechterlijke beslissing gelezen te hebben, even gaat zoeken naar dat plaatje. Als er geen affaire en rechtszaak waren geweest, had ik (en jij ook, beste lezer) nooit de cartoon gezien. Dat zou jammer zijn want de grap is goed, ondanks de ranzige tekening.
Dus, rechters: bedankt en prettig weekend. En blaas maandag op kantoor eens het stof van de schilderijen op de muur. Misschien tref je er nog wel een retro portret van good old generalissimo.

Katjes

Vanavond zijn twee van de drie kittens opgehaald door Inke, Erik, Isa en Thijs.



Zon heeft haar favoriete (links op bovenste foto), de enige die eens bij haar op schoot in slaap viel, gehouden.

Klik de foto's groot

Ramptoerisme IRL

Vanmiddag zaten collega André en ik te lunchen toen héél laag en langzaam de traumahelikopter over kwam. We zien die gele machine dagelijks langsvliegen, want hij heeft zijn thuisbasis op het dak van het vlakbij gelegen VU ziekenhuis. Hij bleek toen we de kantine verlaten hadden op het Stadionplein te staan, op 20 meter afstand van onze werkplek. Het is vreemd om een afstand van zo'n 500 meter vliegend af te leggen, maar het zal wel handig zijn. De hulptroepen (4 man) waren voor ons buiten het zicht hun ding aan het doen.

De heli vertrok na een half uurtje weer. Opvallend was het grote aantal gehelmde bouwvakkers dat naar het opstijgen kwam kijken. Wij en de Bob-de-bouwers waren nu, zonder ons te verplaatsen, vanzelf een beetje ramptoerist. In Real Life. Zojuist zag ik op teletekst van de Amsterdamse tak van TV Bergeijk wat er loos was.

En de Telegraaf op vrijdagmorgen maakt het ramptoerisme op digitale wijze compleet:

Ik vraag me af of het vastsjorren van zo'n hamer met een riem in de EHBO handboeken voor gevorderden staat, of dat dat improvisatie van het traumateam is.

Ramptoerisme digitaal

Vroeger, ik denk totdat ik een jaar of 16 was, bestonden er nog geen mobieltjes of piepers. De Maarnse brandweer had wel een sirene op het dak van de kazerne. We woonden er vlakbij. Bij brand of andere calamiteiten ernstiger dan kat in boom ging de sirene loeien. Luid genoeg dat de brandweer-vrijwilligers in het hele dorp er van wakker zouden worden. 's Middags of in het weekend, gingen we wel eens op de fiets achter de brandweerauto aan. Ik herinner me een brandende auto op de A12, een schoorsteenbrandje en een bosbrandje op de Koeheuvel. Heel spectaculair dus.
Nu zou nogal gênant zijn om nog op een dergelijke manier de ramptoerist te spelen. Maar als er iets opzienbarends gebeurt (zoals het nieuws van vanmorgen: vliegtuig schiet door bij mislukte landing/doorstartpoging op vliegveld in drukke woonwijk in São Paulo) wil ik toch wel eens zien hoe dat dan zit. Ligt dat vliegveld ècht midden in een woonwijk?
Er is een ramptoerisme-variant waarmee je geen hulpdiensten het werk moeilijk maakt.
Klik hier voor een Google Maps scherm en je zult het met me eens zijn dat het zo gek nog niet is dat Schiphol in de polder ligt. Maar zoals we weten is ook daar (op 2 oktober 1992) iets ernstig mis gegaan.

Vrijdagavond fietstochtje

Zoals eerder hier aangekondigd: we fietsten vrijdagavond de 13e naar de Veluwe. We vertrokken wat later dan gepland en we waren om pas 19:30 in Amersfoort. We hadden trek. Het oorspronkelijke idee van een snel bakje friet verdween snel toen we toevallig langs het terras van restaurant Sober fietsten. (dit las ik later pas, het personeel was nu best vrolijk) Een ruim uur en een heerlijk gambagerecht later gingen door Amersfoort. Daar ging het mis met de route en dat leverde vertraging op.
Tegen tienen, inmiddels hemelsbreed niet erg ver ten zuiden van onze bestemming, was het te donker om te kaart goed te lezen. De Tomtom ging aan en we hadden volgens hem nog zo'n 14 kilometer voor de boeg. Dat kon véél korter, kijk maar:

Je kunt wel kiezen voor "fietsroute" maar ik de praktijk scheelt dat niets met de (kortste) autoroute. Tomtom kent geen bospaadjes.
We besloten het dus anders te gaan doen. Wij wilden wél bospaadjes. Het eerste de beste sloegen we in. Op het schermpje kijken welke op koers de eindbestemming ligt en daarop richten. Draai je iets teveel naar links, dan eens een paadje naar rechts en vice versa. Een pad is elke opening in het prachtige Speulderbos waar we nog net met de fiets doorheen pasten. Het was onder het dichte bladerdek van het beukenbos na tienen zo donker dat je soms takken en plassen op het pad pas zag als je er al over of doorheen had gereden.
Uiteindelijk hadden we om 22:30 via de achteringang van het kampeerterrein het kampje met twee slapende meisjes gevonden. Geen Sandra, wel een halfvol glas wijn. Ze stond welkomstcomiteetje te spelen bij de slagboom aan de voorkant. Want ik had om 22u een SMSje ("nog 20 min.") gestuurd.
We zullen het niet snel vergeten.

We zijn weer thuis

En wat schafte de pot vanavond?







Smullen dus!

























klik op de foto's voor groot formaat

't is maar een weekendje

Donderdagavond acht uur: stress op de Mijdrechtstraat. Hoe gaan we morgen naar Drie, de camping op de Veluwe. Wel of geen fietsen mee, welke auto dan (wellicht kunnen we met Bas en Hester auto's ruilen), welke fietsen, "wat als de camping vol is, het is tenslotte zomervakantie San" zegt Reinier erg ongerust. Na een uur overleg zijn we eruit. Reinier gaat morgen (13 juli) met de trein naar zijn werk. Sandra pakt de auto in, neemt de drie fietsen van de vrouwen mee en gaat direct zodra de school van Zon haar bel heeft laten klinken vertrekken om de enorme stroom weekendtoeristen voor te zijn! Reinier en Miki gaan waarschijnlijk op de fiets van Utrecht naar Drie fietsen, of een gedeelte met de trein.

Ok, da's een plan. Het wordt donker buiten en we gaan lekker slapen in ons heerlijke grote, zachte comfortabele bed.

Vrijdagmorgen, Bas belt. Autoruil is OK. Dus, wij hun bus mee en Bas en Hester onze Scenic. Ok, da's makkelijk, want dan kunnen de mannen op de terugweg ook mee. Doen dus.

Vertek van Sandra loopt uit. De haren van de buurmeisjes moeten nog worden ingevlochten. De poezen moeten nog eten en drinken. De rolluiken moeten dicht, stel je voor dat er iemand de gammele poortdeur nou eens eindelijk open schopt. Kwart voor 1, zucht bijna klaar. Reinier belt. "Ik heb nog een fietsreparatie setje nodig." Ok, zal ik klaarleggen. Tien over 1, Reinier belt. Ja zeg, nu moeten we echt weg hoor! De file en de volle camping hangt als een donderwolk boven de donkere woonkamer van de Mijdrechtstraat. "Ja?", zeg ik. "Is het gelukt?" vraagt hij. "Ja, hoor, we gaan nu weg. Ik bel als ik een plekje heb weten te bemachtigen." Dag straat, dag huis, dag huisdieren.

Vlakbij de camping uit ik in de bus (we zitten met z'n 3-en voorin naar de eeuwig durende kinderliedjes cd te luisteren) mijn onrust. Wat nou meiden, als de camping in Drie vol is?
Als er nou geen plek is, wat doen we dan???

Yuna kijkt me rustig aan en zegt: "Mama, dan gaan we toch naar nul?"

We nemen de afslag in Speuld. Vlakbij het frietenkraampje waar Fredi en ik eind vorige eeuw op onze fietstocht van Utrecht naar Nunspeet genoten hebben van een warme hap.

We arriveren rond 2 uur op de camping. Licht nerveus parkeer ik de bus en we lopen het terrein op.

Nou ja zeg, de camping is half leeg. Tja, dan volgt weer een nieuw dilemma. Welk plekje moet ik uitkiezen. De verantwoordelijkheid van een succesvol weekend met de juiste hoeveelheid ochtendzon, dito avondzon en kwalitatief hoogstaand uitzicht op de kromme loofbomen van het Speulderbos drukt zwaar op mijn schouders. Maar, ik zou Sandra niet zijn als ik niet voor een plekje zou kiezen dat we al eens eerder hadden.

Wat doe ik mezelf toch steeds weer aan met de kampeeruitstapjes......

Rapport

Vanuit het bos bij Speuld op de Veluwe een rapportrapport.Miki heeft deze week zijn eindverslag gekregen. Een heel fraai rapport! We hebben het niet hier, dus met het risico op een enkele vergissing hier de score uit onze herinnering:

Hoofdvakken
Nederlands: 7
Engels: 8
Latijn: 8
Frans: 7
Wiskunde: 6
Aardrijkskunde: 8
Geschiedenis: 8
Biologie: 7

Bijvakken
Levensbeschouwing: 5
Spaans: 5
Muziek: Voldoende
Drama: Goed
Tekenen: 7
Gym: Goed

We zijn heel trots!

Kamperen

Vanaf vanavond tot zondag gaan we kamperen. We hebben niets gereserveerd en we hopen dat we nog terecht kunnen. Strategie: Sandra en de meisjes gaan al vooruit met de bus van Hester en Bas (mijn schoonzus en zwager). De fietsen zitten er in en door even buiten het kampeerterrein te stoppen en op de fiets te arriveren, verwachten we op het trekkersterrein terecht te kunnen, want daar is het "nooit vol voor trekkers".
Ik moet eerst nog werken en ben van plan met Miki van huis te gaan fietsen. Zo'n 50 kilometer.

Update (SMS van Sandra): Ik ben er en de camping is half vol! Perfect dus! Geen bereik hier...

De "strategie" bewaren we dus maar voor een volgende keer. O ja, we gaan hier naar toe.

Brasil a/d Lek

Afgelopen zondag hebben we met Fredi en Gerald en de kinderen in de marge van een Braziliaans onderonsje op het Lekstrand gezeten. De Brazilianen hebben eens per maand in Paviljoen "Klein Scheveningen" een samenzijn. Het was erg prettig op het strand. Het Lekwater schijnt weer helemaal OK te zijn om er in te zwemmen. En er was heerlijke Sangría.

Van Brasil a/d Lek