Ik ben niet de enige die, na de vakantierust weer met het filefenomeen kennismaakt. De NS probeert ook filerijders in de trein te krijgen. Ze zullen vast lang nagedacht hebben over de timing van het persbericht ("we doen het net na de vakantie") waar getoond teletekstregeltje weer een gevolg van is.
Maar de uiteindelijke teletekst-context van hun bericht zal ze minder bevallen...
Weer vroeg op, douchen en een kopje koffie, slaperig gedag zeggen tegen slaperige (schoon/groot/.)ouders en dan in de al klaarstaande auto. We vertrekken om 8:00u precies op weg naar huis.
Het is nog steeds heel heet, dus vroeg op, alles inpakken en (via "de kortste" route) naar Aigremont. Daar lunchen in de zomerkeuken, die daarmee na vier jaar wordt ingewijd,
zwemmen en koken (lamsvlees uit de oven), eten en redelijk op tijd slapen. Het is de hele dag, en het blijft ’s nachts, heel warm.
Reinier is jarig. Er is eerst taart.
Dan nog een picknickfeestje aan de
Gardon. Wat je aan de foto niet kunt zien is dat het er heet is, zo rond de 35 graden. Het water was dan ook perfect, verkoelend maar niet te koud. Het zit vol vis. Voor detail: foto is groot te klikken!
Dagtripje naar de Mont-Aigoual.
Zon wilde in de alpen al steeds de wolken aanraken. Daar is het uiteindelijk niet gelukt. Hier, op het dak van de Cevennen lukte het wel. Dit, in combinatie met de schaapskudde, maakte haar zichtbaar gelukkig. Daar waar anderen gaan "zwemmen met dolfijnen", praktiseren wij het meer haalbare "lopen tussen de schapen". Geen blauwe tongen gezien, trouwens. Het is hier boven vast te koud voor knutjes.
Zon bijna in de wolken en bij haar geliefde schapen.
Na de schaapskudde bezoeken we de ook voor alle kinderen interessante tentoonstelling van en over het weer en het observatiestation. Daarna lunchen we in de restauratie. Als we daar om een uur of drie weer uitkomen, zitten we midden in een wolk. Het regent en het is 8 graden. Wel leuk, die enorme afwisseling in de omstandigheden.
Hier meer foto's van deze dag.
Ook in en
om het zwembad. 
Het gaat beter met Yuna. Sandra, Reinier en Miki vertrekken aan het eind van de ochtend naar de Cevennen. Aankomst op de camping la Foret. ’s Avonds Teppan-Yaki (electrische bakplaat) met Janny en Dick die de meisjes nagebracht hebben.
Yuna ’s nachts wakker met erge oorpijn. Dat had ze nog nooit eerder zo. Reinier neemt haar 's ochtends mee naar de dokter in Lédignan. Compleet in de lijn van wat je van een Franse arts verwacht, schrijft de medicijnman een flinke anti-bioticumkuur en een rectaal (dus leidend tot veel protest) in te nemen pijnstiller voor. Ook adviseert hij de gang naar een KNO arts (in NL) want haar neusamandelen zijn ontstoken. 
's Middags gaat het al weer wat beter en we gaan fossielen zoeken in een rivierbedding vlakbij de Mas d'Alphonse Zo lopen we er naar toe. Je kunt zien aan de kronkels in de route dat ik steeds terug moest om een van de meisjes op te halen, want beiden protesteerden tegen het wandelen. Of van links van de weg naar rechts om ze te wijzen op rupsjes, besjes, steentjes enzovoorts, alles in het belang van de voor(ui)tgang. Een paar dagen geleden liepen ze nog als steenbokken of berggeiten: nu zijn ze over de 3 vlakke kilometers niet vooruit te branden...
Miki vindt in elk geval het mooiste fossiel.
Foto's fossielenzoektocht.
Vandaag eindelijk een abrivado meegemaakt in Sauve. Janny, maar vooral Dick hebben het er al zo vaak over gehad, mijn hele gezin heeft er al eens bij staan kijken, maar Miki en ik nog niet. Hier de foto's.
Een beschrijving van een abrivado is er al en die ga ik niet over doen. Zie daar voor Dickenfrance.
Reinier poetst de fietsen van Janny en Dick op (stof van vier jaar) en fietst in de ochtend met Sandra naar Lédignan.
En weer terug
Sandra en Reinier doen ’s middags boodschappen bij Cora. Iedereen in verschillende mate (een beetje) ziek. Vooral Zon en Yuna hoesten erg veel. Zon wil nog steeds niet in het zwembad.
Vandaag zit deel 1 van onze vakantie er op en we gaan naar Frankrijk. De bergen waren geweldig, maar we hebben nu ook wel zin in mooi, warm weer. We vertrekken om een uur of elf.
De rit van camping lo Stambecco naar Aigremont.
Sneeuw aangeraakt bij de pas. Wolken aanraken staat ook nog heel hoog op Zon's verlanglijstje, maar dat is nog niet gelukt.
Yuna slaapt overal doorheen.
’s Avonds zijn we om 18:30 bij Janny en Dick en we krijgen heerlijke 
Provençaals konijn uit de oven. Reinier vindt het gerecht heerlijk en de ovenschaal prachtig. Zon begint al een beetje ziek te worden, ze wil niet zwemmen.
Bij Sandra en mezelf hebben de oordoppen daarbij goed geholpen, want we sliepen met een aantal anderen in een zaaltje. Onze ruimte had een deur direct naar buiten en zo'n 15 bedden die op 4 na alle bezet werden. De kamergenoten wilden allen de deuren en ramen houden, want gesloten en Na het ontbijt wandelen we nog een stukje hoger op zoek naar de onderkant van de gletsjer. Die blijkt verder dan gedacht en daardoor voor ons niet bereikbaar. We spelen even bij een heel klein meertje. Dan weer dalen naar het basiskamp in Valnontey. We komen verschillende mensen tegen die ons, en vooral Zon en Yuna, herkennen en allen zijn ze vol lof en bewondering voor de kinderen en in het bijzonder de meisjes. "Brava!" horen we heel vaak.De rampjes komen ook deze zomer naar ons toe. We waren dinsdag 14 augustus aangekomen bij de rifugio (Berghut) Vittorio Sella, in het nationale park Gran Paradiso, bij Aosta, in Italië. Die hut ligt op een schitterend stukje alpenweide op 2588 meter. Wat ons meteen al opviel was dat er veel padvinders van boven de 20 jaar oud rondliepen en -hingen die niet erg vrolijk keken. Sandra en ik zaten aan een biertje toen een behoorlijk gestresste huttenbaas ons sommeerde per direct het terras te verlaten in verband met de aankomende landing van een helikopter. We vonden het wel leuk want we hadden zo wat afleiding om de (voor ons) te lange tijd tot het avondeten te overbruggen. We verwachtten een voedseltransport, want al het eten komt bij zo'n hut per luchtbrug. We waren verbaasd toen de helikopter toch wel erg groot bleek en er allerlei stoere reddingstypes uitstapten. 
Eigenlijk staat voor deze dag een rust- en acclimatiseringsdag gepland. ’s ochtends bedenkt Reinier toch dat hij een tocht wilden lopen. Na kort tegenstribbelen gaat Sandra overstag. We hebben van Lillaz naar het lago Loie 750 meter gestegen. Daar genoten we van een noodles-lunch. We zijn in behoorlijk hoog tempo weer naar beneden gerend. De meiden hebben het geweldig gedaan, Yuna en Miki wilden bijna beneden nog wel mee naar de waterval, Sandra en
Zon naar een terras in Lillaz. Bij de waterval wordt Yuna door een aantal Italianen en door een groep Nederlanders uitvoerig gecomplimenteerd en over de bol geaaid. Ze is in een stemming dat ze alles als een echte filmster over zich heen laat komen en je hebt door haar energie niet de indruk dat ze veel heeft moeten doen. Terug op de camping beginnen Miki, Zon en Yuna meteen weer aan een tikkertje achtig renspel, dus de volgende tocht moet echt wat zwaarder!
Spaziergang en paardrijden. Helaas is het geheugenkaartje van de camera kapot en daardoor kunnen we geen foto's maken van het paardrij-debuut waar Zon al zo lang naar heeft uitgekeken. Yuna heeft overigens ook paardgereden, maar voor haar lijkt het meer iets vanzelfsprekends.
Eerste tocht, Vanochtend zijn we met de kabelbaan bij Cogne omhoog gegaan en we hebben een veelgelopen rondje gedaan. Prachtig uitzicht over eigen camping.
Het weer blijkt mee te vallen en de verwachting voor de komende dagen belooft verbetering, dus we besluiten te blijven. Gelukkig zijn we goed uitgerust voor de kou. Alleen mist Yuna nog een warme jas en die kopen we dan ook snel. We slapen in fleecetruien, joggingbroeken en dubbele slaapzakken.
Vandaag verder alleen acclimatiseren en inkopen doen in Aosta. We vinden er de mooiste supermarkt die we ooit zagen, enkele voetbalvelden groot en met paden waar je met een auto makkelijk door zou passen. Ze hebben er een hele afdeling alleen voor de mozarella! In Aosta was het 18gr met af en toe zon, dus we liepen te zweten!
We gaan om 8:00u richting Lyon nadat we op onze kamer à la camping een potje espresso kookten. Miki en ik hebben een paar maanden terug bij Marseille ervaren hoe matig een ontbijt in een Etap is en daarom verkiezen we een hollands krentenbolletje in de auto boven het minder dan matige brood met jam van de Étap. Dick en Janny gesmst om te melden dat we voorliggen op het schema en dat we voorstellen om onze lunchafspraak bij Voiron te hebben in plaats van dichter bij Lyon. Dick, Janny en Zon zijn daar net voor ons en ze vinden een leuk restaurantje (foto ober)tussen Voiron en St. Etienne de Crossey. Het is geweldig om Zon weer te zien, na 2 weken voor Yuna, Miki en Reinier en na 10 dagen voor Sandra. Om 14:00 rijden we verder, richting Alpen. De lucht betrekt steeds meer. Als we in Bourg-St-Maurice stoppen om voor Miki schoenen te kopen en de LPG tank te vullen, regent het flink. Op de top van de col du petit St-Bernard is de regen veranderd in natte sneeuw bij 2 gr. Wat een entrée in Italië! Uiteindelijk komen we om 19:30 op de camping Lo Stambecco (de steenbok) aan. Het is daar maar liefst twee graden warmer dan eerder op de pas. De kinderen parkeren we in de gezellige, huiskamer-achtige kantine en Sandra en Reinier zetten in de ijskoude regen hoofdtent en Tarp op. Na 21 uur zitten we ons op te warmen in een restaurantje met pizza’s. Als we gaan slapen, Miki slaapt bij Sandra en Reinier, hebben we het idee dat we van ellende de volgende dag al weer het hele spul zullen willen inpakken en vertrekken naar warmere oorden.
Nog gewerkt tot 15:00u. Miki is om 13:00 geland op Eindhoven en hij belde me daarna om te vertellen dat hij naar zijn oma gaat in plaats van naar huis. We moeten hem dus in Tilburg ophalen. Als ik om 15:30 thuis kom, zijn de aanhanger en dakkoffer al helemaal vol en de overige bagage staat ook al klaar. Om 16:00 uur kunnen we al vertrekken. Sandra, Reinier en Yuna rijden naar Tilburg. Bij Miki’s oma worden we nog uitgenodigd om een hapje rakot krumpli mee te eten, maar omdat we die avond nog zo’n 500 km voor de boeg hebben en de auto vol picknickspullen, doen we dat niet. Afgezien van een paar minuutjes bij Eindhoven
rijden we zonder enige vertraging naar Nuits-St-Georges(bij Dijon). We stoppen alleen om te tanken in Eijsden, Luxemburg en bij de Leclerc vlakbij Dijon. Kort na middernacht en na zo’n vier hoofdfilms voor Miki en Yuna, gaat het licht uit in de Etap.
We zijn in Kortgene. In het hotel dat een bijzondere plaats heeft in
het leven van mijn schoonouders zijn we ook op hun uitnodiging.
Kadootje voor Sandra's slagen. Vandaag een rondje Veerse meer op de
fiets en daarna heerlijk gegeten:
-Entree met 2 soorten oesters, garnalen en een cocquille
-een subtiele garnalenbouillon
-Lamsrack / zeeduivel
-een grand dessert
Nu, het is nog niet eens 22u, zijn we uitgeteld...
--
Groeten van Reinier Koning
